Southern Methodist Üniversitesi’nin (SMU) internet sitesinde yayımlanan çalışmada, dinozorların yaklaşık 120 milyon yıl evvel Erken Kretase devrinde Brezilya ve Kamerun ortasında yürüdükleri saptandı.
Pangea (süperkıta) ayrıldıktan sonra ortalarında yaklaşık 6 bin kilometre oluşan Atlantik Okyanusu’nun iki ucundaki kıtada birbiriyle eşlesen 260’den fazla dinozor ayak izine rastlandı.
Araştırmacılar, eşleşen ayak izlerinin yanı sıra Brezilya’nın Borborema bölgesi ve Kamerun’un kuzeyinde emsal havza, ırmak ve göl oluşumlarına dair deliller buldu.
Çalışmayı yürüten araştırmacılardan Diana Vineyard, bulunan ayak izi fosillerinin birçoklarının üç parmaklı teropod dinozorlara, kimilerinin ise dört ayaklı sauropodlar ve kuş kalçalı ornithischianlara ilişkin olduğunu belirtti.
Çalışmanın başaraştırmacısı Louis Jacobs, ayak izlerinin yaş, hal ve jeolojik durum olarak birbirlerine epey benzediğini kaydetti.
Ayak izlerinin eski göl ve ırmakların tabanlarındaki alüvyon ve çamur katmanlarında fosilleştiğini belirten Jacobs, dinozorların bugün Güney Amerika ve Afrika olarak bilinen iki kıta ortasındaki bu jeolojik bölgeyi iki kıta ortasındaki geçit çizgisi olarak kullandığını tabir etti.
DAVRANIŞ VE ALIŞKANLIKLARINA IŞIK TUTUYOR
Dinozor fosilleri ile ayak izlerinin, milyonlarca yıl evvel gezegende dolaşan tiplerle ilgili eşsiz bilgiler sunduğunu belirten Jacobs, kalıntıların, dinozorların hayat alanlarına ve beslenme alışkanlıkları üzere ayrıntılara ışık tuttuğunu vurguladı.
Jacobs, “Ayak izleri dinozor davranışlarının, nasıl yürüdükleri ya da koştuklarının, kiminle ve hangi ortamda yürüdüklerinin, ne tarafa gittiklerinin ve bunu yaparken nerede olduklarının ispatıdır.” sözünü kullandı.
O periyotta yağış düzeylerinin, ağır bitki örtüsüne sahip tropikal yağmur ormanı tipi alanların oluşmasına yardımcı olduğunu aktaran Jacobs, hayvanların, hem günümüz Afrika’sından hem de Güney Amerika’dan havzalara geldiğini ve nüfuslarının karıştığını aktardı.
Jacobs, süperkıta Pangea’nın ayrılması sonucu kıtaların birbirinden uzaklaşmasının, evrimin temel itici gücü olan genetik süreklilikte kırılmaya neden olduğunu söyledi.